Bizi de çok sevindirdiler. Hep aralık 18 yeğenlerim Esmam ve Zeynom ( ve tabi anneleri ve benim kızkardeşim Esram'da ) Australya'dan gelecek diye heyecanlanıp gün sayıyoduk taaakiii perşembe gecesi saat 02:30 cıvarı telefon çalana kadar. Esmam ve Zeynemun babası musta fa arar "abla, kalk ve hava alanına gidip kızlarımı al" Allahım inanamıyom "gerçekmi diyosun" diyorum "evet" diyo. Biraz şakacıdır eniştemiz ilk başta inanmadım en sonunda adamı yemin ettirdim. Saat beşte gelecekler dedi. Uyumak mümkünmü biraz debelendim yok olmuyo ben kalkiim en iyisi dedim. Kaltım heyecandan karnım acıktı bi güzel karnımı doyurdum, tv seyrettim neyseki saati 4 ettim hadi buçukta olsun, ne mümkün saat buçuk olana kadar sanki 3 saat geçti. Sonunda hava alanına gittik. Acaaip bi karşılama oldu. Annem sınırları geçip kızına değilde torunlarına uçtu. Zeynom küçük ağladı tabi. Ama esmam bizi tanıdı.
Tam bi aile olduk sonunda ( biz kardeşler beşi bi yerde, anne baba ve torunlar ) koccaman bi resmimizi çekeceğim genişleyen ailemizin ...
Cuma gününden beri işe nasıl geliyorum bana sorun. Erken kapatıp soluğu onların yanında alıyorum. Bu günde öyle olacak :) Valla zarar edecez :)))
